Het is 18 april 2010 als vader Cees Smedema geconfronteerd wordt met de dood van zijn jongste zoon Redmar. Redmar had de avond daarvoor, tijdens het uitgaan, klappen gekregen. Fatale klappen. Het is een verhaal wat iedere ouder kan overkomen. Je kind verliezen en dat ook nog eens door zinsloos geweld tijdens het uitgaan. Cees Smedema beschijft op zijn manier over het leven van Redmar, maar vooral ook over de periode daarna. Niets is meer normaal, alles is letterlijk in één klap anders.
Wat volgt is een grootschalig politieonderzoek, een rechtszaak met zes verdachten en veel aandacht van de media. Als politieman wordt hij geconfronteerd met het feit dat hij geen onderzoek doet naar een misdrijf, maar dat hijzelf, als nabestaande, slachtoffer is geworden.
“Deze wissel komt te vroeg!’ Redmar was nog veel te jong en toch geeft Cees in het boek aan, dat je wel degelijk een keuze hebt hoe om te gaan met dit inmense gemis en verdriet. Het is niet dé manier, maar een manier. Cees wil de lezer meenemen in dit levensverhaal door hier open en kwetsbaar over te schrijven, geen literair hoogstandje, maar gewoon taalgebruik recht uit het hart.
Het boek is geschreven voor iedere ouder, maar ook voor ouders die al een kind hebben verloren en voor iedereen die Redmar persoonlijk hebben gekend en dierbare herinneringen aan hem hebben.

We streven er naar om de bestelde producten binnen 5 werkdagen op te sturen. Uitzonderingen zijn per product aangegeven.